ဘ၀ကိုျမင္မိျခင္း ( ဘ၀အျမင္)

“
 ရထားလာျ႔ပီ.....ဦးေမာင္ ”

“ လာပေလေစ..ေပါ့ဟ..သူကလာရမွာဘဲ ”

ဘူတာထဲကလူေတြကလွဳပ္လွဳပ္ရြရြ။ အခိ်ဳ႕ကအထုတ္ေတြသယ္ႀကထမ္းႀကႏွင့့့္

ကပၸိယႀကီးကေတာ့မ်က္လံုးမွိတ္ျပီးခံုတန္းေပၚမွာမွိန္းေနတုန္း။

`` ဦးေမာင္..သူမ်ားေတြရထားလာရင္တက္မလို႕အသင့္လုပ္ေနႀကျပီဗ် ´´

`` ငတ ...မင္းကသိသာေနတယ္ဟ ရထားတခါမွမစီးဘူးတာ..´´

`` အာ....ဗ်ာ ဦးေမာင္ကလည္း အသလြတ္ဖဲ့ေနျပန္ျပီ ´´

`` မင္းကိုေျပာျပထားမယ္..ရထားကလာမယ္..ဘူတာေရာက္ရင္ ရပ္မယ္

ဒါေပမဲ့မင္းသိထားဘို႕က...ဘယ္မွာဘဲျဖစ္ျဖစ္..ဆင္းမည့္သူရွိမွ ေနရာလြတ္မွ

တက္ခ်င္တဲ့သူကတက္လို႕ရမွာ....မွတ္ထား...´´

`` အင္းေပါ့ေလ..ဦးေမာင္ကလူႀကီးကိုး ´´

က်ေနာ္ကမေက်မခ်မ္းေျပာရင္း..

ဘူတာထဲကလူေတြကိုဆက္ျပီးေငးႀကည့္ေနမိသည္။

ဦးေမာင္ကေတာ့ကြမ္း၀ါးေနရင္းမွိန္းေနတုန္းပင္။

ရထားႀကီးကေတာ့ဘူတာထဲ၀င္လာ ျပီးရပ္သြားသည္။ေအာ္ေခၚသံမ်ား

ထူးသံမ်ား ႏွဳတ္ဆက္သံမ်ားေစ်းသည္တို႕၏ေစ်းေခၚ 

သံမ်ားျဖင့္ဘူတာတစ္ခုလံုးပြက္ေလာရိုက္ေနသည္။

ရထားအဆင္းတက္ေပါက္ေသးေသးေလးမွာေတာ့ တိုးတက္ေနေသာသူမ်ားႏွင့္

တိုးဆင္းေနႀကေသာသူမ်ားေအာ္ဟစ္ရင္း ရန္ျဖစ္ရင္း 

တက္ေနဆင္းေနႀကသည္။တခ်ိဳ႕ကရထား ျပတင္းေပါက္မွပင္

တိုးေ၀ွ႕ခုန္တက္ႀကသလို...တခ်ိဳ႕ကလည္းျပတင္းေပါက္မွပင္တိုး ေ၀ွ႕ခုန္ခ်ႀကသည္။

က်ေနာ့ကပၸိယႀကီး ကေတာ့...တုတ္တုတ္မွမလွဳပ္ေသး။

`` ဦးေမာင္..မတက္ေသးဘူးလား ဗ်..ရထားထြက္သြားဦးမယ္ ´´

က်ေနာ္မေက်မခ်မ္းႏွင့္ေလာလိုက္မွဦးေမာင္ကထလိုက္ျပီးေဘးနားက သကၤန္းျဖင့္

ခ်ဳပ္ထားေသာလြယ္အိတ္ႀကီးကိုစလြယ္သိုင္းလြယ္လိုက္ရင္း


`` ငတ ရာမင္းႀကည့္ေန ငါတို႕ရထားေပၚေရာက္ျပီးတာေတာင္မွ..ဒီရထားက

ထြက္ဦးမွာမဟုတ္ဘူးဟိုမွာေတြ႕လားအတင္းဘဲတိုးျပီးတက္ေနတဲ့သူေတြေလ

..တခ်ိဳ႕ဆိုမပါသြားမွာေႀကာက္လို႕ျပတင္းေပါက္ကေတာင္ တြယ္ျပီးလိုက္ေနႀကတာ.

..ေဟာဟိုမွာ...အတင္းဘဲတိုးဆင္းေနႀကတဲ့သူေတြ.. 

.ဒီခရီးကိုသူတို႕မလိုက္ခ်င္ေတာ့ဘူး..

ပါသြားမွာေႀကာက္လြန္းလို႕ျပတင္းေပါက္ကေတာင္ခုန္ခ်ေနႀကတာ

  က်ိဳးမွာ ပဲ့မွာ ေသမွာေတာင္မေႀကာက္ဘူး ´´

``ဦးေမာင္...ေရာ့လက္မွတ္..က်ေနာ္မႀကည့္တတ္ဘူး ´´

``ငါႀကည့္ျပီးပါျပီဟာ....တြဲသံုး ခုံနံပါတ္က ငါးနဲ႕ေျခာက္မွတ္ထားျပီးသား...လာ ခဲ့ ´´

က်ေနာ္ဦးေမာင္ေနာက္မွ ခပ္ကုတ္ကုတ္ကေလးလိုက္ခဲ့သည္။က်ေနာ္တို႕ရထား

တြဲအ၀ေရာက္ေတာ့တက္သူဆင္းသူေတာ္ေတာ္ေလးနည္းေနေပျပီ.တိုးေ၀ွ႕စရာမလိုဘဲ

ေအးေအးလူလူတက္လါရသည္။ ရထားေပၚမွာေတာ့လူေတာ္ေတာ္မ်ားသည္။

ခံုတန္းေတြေပၚမွာသာမက အလယ္လူသြားလမ္းေပၚမွာေတာင္ျပည့္ေနႀကသည္။

အခ်ိဳ႕ကေတာ့မိမိတို႕ပါလာတဲ့ အထုပ္အပိုးအိပ္ေသတၱာစသည္ေပၚမွာထိုင္ေနႀကျပီး

တခ်ိဳ႕ကေတာ႕ေျမြခြန္အိပ္သတင္းစာအေဟာင္းစသည္တို႕ကိုခင္းျပီးထိုင္ေနႀကသည္။

`` လမ္းကေလးနဲနဲေလာက္ပါ ဗ်ာ..ေရွ.ဆက္သြားမလို႕ ´´

ဦးေမာင္ကေတာ့ေရွ.မွေန၍ လမ္းေပၚမွာ လမ္းသြားဖို႕ကိုခြင့္ေတာင္းရင္းေရွ.ကသြားေနလို႕

က်ေနာ္လည္း သူေျခခ်ရာအတိုင္းေနာက္မွလိုက္ ခဲ့ရသည္။

ခံုနံပါတ္ငါးနဲ႕ေျခာက္မွာလူႏွစ္ေယာက္

ထိုင္ေနသည္ကိုေတြ႕ရသည္။ ဦးေမာင္ကဘဲ...

`` ညီေလးတို႕....ဒါကအကိုတို႕ေနရာကြဲ႕ ´´

`` ဘယ္မွာလည္းဦးတို႕လက္မွတ္......´

`` ေဟ. ငတ လက္မွတ္ျပလိုက္ကြာ...တြဲသံုး ခံုနံပါတ္ ငါးနဲ႕ေျခာက္လို႕

.ညီေလးတို႕လက္မွတ္ေလးလည္းျပပါဦး......´´

`` ဟုတ္ကဲ့ ရပါတယ္..က်ေနာ္တို႕ကလြတ္ေနလို႕..၀င္ထိုင္လိုက္တာပါ ´`

ထိုသူႏွစ္ေယာက္ထျပီးထြက္သြားမွ.. က်ေနာ္တို႕ႏွစ္ေယာက္၀င္ထိုင္လိုက္သည္။

`` လူေတြမ်ားေနရာလြတ္တယ္ဆိုတာနဲ႕သူ႕ ဟာလိုလိုဘာလိုလိုနဲ႕ခပ္တည္တည္ထိုင္ေနတာဘဲ´´

``ဟုတ္ပေတာ္ ေစာေစာတုန္းကက်ဳပ္ေတာင္းကေလးခဏေတာင္းျပီး တင္တာေတာင္မရဘူး´´

ေဘးနား မွ မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္က အခုမွေျပာရဲတာထင္တယ္.ဦးေမာင္ကို၀င္ျပီး ေထာက္ခံ

လိုက္သည္။က်ေနာ္တို႕ေရွ႕မ်က္ႏွာခ်င္းဆိုင္မွာေတာ့ အသက္ငါးဆယ္ေက်ာ္ လူႀကီးတစ္ဦး

ႏွင့္ေကာင္မေလးတစ္ေယာက္ ။ရထားကေတာ့မထြက္ေသးေပ။

`` ဦးေမာင္ေျပာတာ မွန္သားဘဲ ရထားကခုထိမထြက္ေသးဘူး..´´

`` ဟ..မင္းကသူမ်ားလုပ္ရင္လိုက္လုပ္ခ်င္တာဘဲသိတယ္..

အေျခအေနအခ်ိန္အခါကိုမစဥ္စားဘူးပါတ္၀န္းက်င္ကိုမေလ့လာဘူး 

 မင္းဟိုး.....မွာႀကည္ု ရန္ကုန္ဘက္ကလာမည့္ရထားကို အလံခ်ိဳး

ထားတာေတြ႔လား....ရန္ကုန္ကလာတဲ့ရထား၀င္လာျပီးမွ ဒီရထားကထြက္မွာ..

.လမ္းေႀကာင္းတစ္ခုတည္းမွာဘယ္ေတာ့မွထိပ္တိုက္သြားလို႕မရဘူး.. 

ငါကသိလို႕ေအးေအးေဆးေဆးတက္လာတာ...´´

``ဦးေမာင္...ဆရာေတာ္ကေျပာထားတယ္...ငယ္တဲ့သူက ႀကီးတဲ့သူရဲ႕အထက္မွာမေနရဘူးတဲ႕

ဟိုမွာထိုင္ေနၾကတာ....အဖိုးႀကီး အဖြားႀကီးေတြလည္းပါတယ္ဗ်....က်ဳပ္တို.ငရဲႀကီးမလား...´´

`` ဟာ..ငတ..မင္းကိုထူလြန္းလို႕ အူတူတူအတတမို႕ဆရာေတာ္က ငတလို႕ေခၚတာဟ...

မွတ္ထား တခ်ိဳ႕ကိစၥေတြက ဘာသာေရးနဲ႕လူမွဳေရးေရာလို႕မရဘူးေလ..

.ျမင္တိုင္းလည္း မႀကည့္ရသလို..သိတိုင္းလည္းမေျပာရဘူး.. 

မင္းေျပာမွဘဲ..ငါပါဟိူေအာက္ဆင္းထိုင္ရမလိုျဖစ္ေနျပီ...´´

`` က်ဳပ္က...ကပၸိယ ႀကီး.ကိုမသိလို႕ေမးတာ...ပါ´´

လူေတြလွဳပ္လွဳပ္ရြရြအသံေႀကာင့္ျပတင္းေပါက္ကလွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ ေရွ႕ကရထား

တစ္စီး ၀င္လာတယ္..ေရသည္ေတြမုန္႔သယ္ေတြထမင္းသည္ေတြကလည္း

ဟိုဘက္ရထားႀကီးဆီကိုေျပးျပီေအာ္ဟစ္ေရာင္းေနႀကပါတယ္ ....။

`` ငါ့တူေရ ခဏေလာက္ေနာ္.....´´

မိန္းမႀကီးတစ္ေယာက္ ေျပာေျပာဆိုဆိုျပတင္းေပါက္ဖက္ကို၀င္တိုးျပီး ေခါင္းျပဴထြက္ခါ..

`` ေဟ့ ေကာက္ညွင္းထုတ္သည္ ေကာင္မေလးလာဦး..´

က်ေနာ္လွမ္းႀကည့္လိုက္ေတာ့ေကာက္ညွင္းထုတ္သည္ ေကာင္မေလး တစ္ေယာက္

ဟိုဖက္ရထားကိုေရာင္းေနရာမွေခၚသံေႀကာင့္ေျပးလာသည္။

`` ယူပါ အေဒၚ တစ္တြဲသံုးရာပါ ...ႀကီးလည္းႀကီးပါတယ္ ကိုယ္တိုင္ထုတ္ေရာင္းတာပါ ´´

`` ဟယ္..နင့္ဟာကေသးတယ္... ႏွစ္ရာရရင္ယူမယ္..မရရင္လည္းေန ´´

`` ယူလိုက္ပါအေဒၚ..ဘယ္ႏွစ္တြဲလည္း ..ေစ်းဦးေပါက္ေပါ့ ´´

`` တစ္တြဲေတာ္ပါျပီေအ နင့္ဟာက က်က္ရဲ႕လားမက်က္ရင္မယူဘူးေနာ္..´´

``က်က္ပါတယ္ ေနာ္ မယံုရင္ျဖည္ႀကည့္ပါ ´´

ေကာင္မေလးကေျပာေျပာဆိုဆို ေကာက္ညွင္းထုတ္တစ္တြဲကမ္းေပးလိုက္သည္။

`` အမႀကီးေရ ေရသည္ေတြ႕ရင္ တစ္ခ်က္ေခၚေပးပါ ေရတစ္ပုလင္းေလာက္ ထည္.ခ်င္လို႕ ´´

အလယ္လူသြားလမ္းကလူတစ္ေယာက္ကပုလင္းတစ္လံုးကိုကိုင္ျပီးေျပာလိုက္ေတာ့..

`` ဟဲ့ ေရသည္ ေဟ့ေရသည္လာဦး... ေမာင္ေလးပုလင္းေပး ေလ ´´

မိန္းမႀကီးက ေရသည္ေခၚရင္း အေနာက္သို႕ လွည့္ျပီးပုလင္းကိုလက္ကမ္းလိုက္သည္။

တဆက္တည္းသူ႕ထိုင္ခံုဘက္သို႕ လွည့္၍

`` သမီးႀကီး အေမတို႕ ေရပုလင္းပါေပးပါဦး ေမ့ေနတာ.. ´´

သူ႕သမီးျဖစ္ဟန္တူသူကလည္းေရပုလင္းတစ္လံုးကိုယူျပီးေရာက္လာသည္။

`` ေအာ္...အကိုႀကီး မရိုမေသတခ်က္ေလာက္ေနာ္...´´

ေျပာေျပာဆိုဆိုသူ႕လက္ထဲမွေကာက္ညင္းထုတ္ကို .ကပၸိယ ႀကီးကိုထိုးေပးထားလိုက္သည္။

ထိုမိန္းမႀကီးကေရသည္ ေလးရဲ႕ ရြက္ထားေသာ ေရအိုး ေပၚက ေရခြက္ ကိုယူလိုက္ေတာ့

ေရသည္ေလးကအဖံုးလုပ္ထားေသာပန္ကန္ျပားေလးကို ဖြင့္ေပးလိုက္သည္။မိန္းမႀကီးက

ေရခြက္နဲ႕ပုလင္းထဲသို႕ ဖိတ္တ၀က္စင္တ၀က္နဲ႕ ခပ္ထည့္ေနရင္း..

`` ဟဲ.ေကာင္မေလး ေရဘိုးကဘယ္ေလာက္လည္း ´´

`` ေစတနာရွိသေလာက္ေပးပါအေဒၚ ..´´

`` ေအးေအး ခဏေလး... ေရာ့ေမာင္ေလးေရပုလင္း ေရဘိုးက ေစတနာရွိသေလာက္တဲ့ ´´

ျပီးေတာ့ သူ႕သမီးကမ္းေပးေသာေရပုလင္းထဲသို႕ေရျဖည့္ေနပါသည္။

``ေရာ့အေဒၚေရဘိုးေပးလိုက္ပါ ``

ေစာေစာကေရ၀ယ္ခိုင္းတဲ့လူက ငါးဆယ္တန္တစ္ရြက္ကမ္းေပးတုန္းရထားက သိမ့္ 

ကနဲလွဳပ္သြားသည္။

`` အေဒၚေကာက္ညွင္းထုတ္၀ယ္မွာလား ရထားထြက္ေတာ့မယ္..´´

`` ေအးေအးယူလိုက္ေတာ့မယ္...ဟဲ့ေကာင္မေလး ေရာ့ေရဘိုး ´´

မိန္းမႀကီးကငါးဆယ္တန္ကိုေရသည္ကိုကမ္းေပးလိုက္သည္။ရထားႀကီးကစတင္ျပီးထြက္ေနေပျပီ...

`` သမီးႀကီး ငါ့ပိုက္ဆံအိပ္ေပး စမ္း ´´

ေအာက္ကေကာက္ညွင္းထုတ္သည္ေလးက သူ႕ေကာက္ညွင္းထုတ္ဘမ္းကိုေရသည္

ကိုေပးျပီး ရထားေဘးကလူလြတ္ေျပးလိုက္လာသည္။မိန္းမႀကီးကပိုက္ဆံအိပ္ကိုဖြင့္ျပီး

ပိုက္ဆံေတြကို ျဖဲျပီးရွာေနသည္။က်ေနာ္ျမင္ရသေလာက္ကေတာ့တစ္ ေထာင္တန္ေတြ

ခ်ည္းဘဲ။က်ေနာ္မဆီမဆိုင္မုန္႕သည္ေလးအတြက္စိတ္ပူေနမိသည္။

သူ႕ချမာရိုးရိုးတန္းတန္းေျပးလိုက္ရသည္ မဟုတ္လမ္းတစ္ေလွ်ာက္ကလူေတြကိုလည္းေရွာင္ျပီးေျပး

လိုက္ေနရရွာသည္။ မိန္းမႀကီးကေတာ့ တစ္ေထာင္တန္ကိုေတာ့ပစ္ခ်ေပးမည့္ပံုမေပၚ။

`` ေက်ာင္းအမႀကီး ႏွစ္ရာ ဟုတ္လား က်ဳပ္စိုက္ထားေပးလိုက္ပါ့မည္ ´´

ေျပာေျပာဆိုဆို ..ကပၸိယ ႀကီးက ႏွစ္ရာတန္တစ္ရြက္ကိုေစ်းသည္ေလးဆီသို႕ပစ္ခ်ေပးလိုက္သည္။

``ေတာ္ေသးတယ္ သူ႕ေယာက္က်ားႀကီးကပစ္ခ်ေပးလိုက္လို႕ ´´

တြဲေအာက္ကေစ်းသည္ေလးရဲ႕ ၀မ္းသာအားရေအာ္သံက လူေတြကို ျပံဳးစိစိျဖစ္သြားေစတယ္။

`` ေရာ့ေက်ာင္းအမ....ခင္ဗ်ားေကာက္ညွင္းထုတ္..´´

`` ရွင့္မွာ အေႀကြရွိရင္အမ္းလိုက္ေလ...ေရာ့ ´´

`` ရွိပဗ်ာ...သိပ္ရွိ က်ဳပ္ကခရီးသြားရင္ 

 ကိုယ္သြားမည့္ခရီးမွာလိုမယ္ထင္တာေတြအကုန္လံုးတြက္ခ်က္ျပီးယူသြားရတာဒါမွ

 လမ္းမွာအခက္အခဲနဲမွာ ဒါေတာင္လိုအပ္တာေတြေတြ႕ရေသးတာ´´

ကပၸိယ ႀကီးကေထာင္တန္ကိုအမ္းျပီးယူလိုက္မွ ထိုမိန္းမႀကီးလည္း

သူ႕ေနရာမွာသြားျပန္ထိုင္လို႕က်ေနာ္လည္းလြပ္လြပ္လပ္လပ္ထိုင္လို႕ရသြားသည္။

`` ေအာ္လူေတြ လူေတြ ေတာ္ေတာ္မလြယ္ပါလား ´´

``ဘာကိုေျပာတာလည္း ကပၸိယႀကီး ရ ´´

`` ခုနက မိန္းမႀကီးေလကြာ  

သူမ်ားကို ကူညီသလိုလိုနဲ႕ သူ႕အတြက္အျမတ္ထုတ္သြားတာေလ

ဒါေႀကာင့္မို႕

 ကူညီမယ္ဆိုတိုင္းလည္းအရမ္းကာေရာလက္မခံသင့္ဘူး ကိုယ္ရမဲ့အကူအညီေပၚ

မွာဘာေတြျပန္ယူသြားမလည္း တြက္ရမွာ 

 အခုမိန္းမႀကီးကေတာ့ေရတစ္ပုလင္းျမတ္သြားတယ္´´

ရထားကေတာ့အရွိန္နဲ႕ ခုတ္ေမာင္းေနဆဲပင္ က်ေနာ္

ကေတာ့ျပတင္းေပါက္မွတဆင့္ျပင္ပရွဳခင္း ေတြကိုလိုက္လံေငးေမာေနမိသည္။

`` ငတ...မင္းအိပ္ကိုအေပၚကစင္မွာတင္ထားလိုက္ပါလား ´´

က်ေနာ္ေမာ့ႀကည္.လိုက္ေတာ့ အထုတ္ေတြအိပ္ေတြကအျပည့္ ။ က်ေနာ္အထုတ္တစ္ထုတ္က

စာကိုစိတ္၀င္စားမိသြားသည္။

ကပ္ထူပံုးတခုကိုလြယ္လို႕ရေအာင္ထင္သည္လံုခ်ည္တစ္ထည္ႏွင့္ထပ္သိုင္းခ်ည္ထားသည္။

ဒါေႀကာင့္ေရးထားတဲ့စာကို အကုန္မျမင္ရေပ ျမင္ရသေလာက္ကေတာ့

ဘ၀

နိဗၺာန္

ေအာက္

မဖိရ

အဲဒါကိုဖတ္မိျပီး က်ေနာ္စိတ္၀င္စားသြားမိသည္။မေနနိဳင္ေတာ့၍ ကပၸိယ ႀကီးအားလက္တို႕ျပီး

`` အဲဒါကဘာကိုေျပာတာလည္း..ဟင္ ´´

ကပၸိယ ႀကီးကေသေသခ်ာခ်ာ ဖတ္ႀကည့္ျပီးေတာ္ေတာ္ေလးစဥ္းစားလိုက္သည္ျပီးမွ..

`` ေတာ္ေတာ္အဆင့္ျမင့္တဲ့စာကြ ..တေယာက္ေယာက္က မွီသေလာက္ကူးလာတာဟ ´´

က်ေနာ္တို႕ေရွ႕ကလူႀကီးကလည္းစိတ္၀င္စားသြားသည္ထင္တယ္ အေပၚကိုလိုက္ဖတ္ႀကည့္တယ္

ဘာမွေတာ့မေျပာေပ။

`` ဘ၀ နိဗၺာန္မဟုတ္ဘူးကြ ဘ၀ ကသက္သက္ နိဗၺာန္ကသက္သက္တစ္ေႀကာင္းစီ

ဘ၀ ဆိုတာကေမြးဖြားျခင္းေသဆံုးျခင္းဆိုတဲ႔ႀကားကေနထိုင္မွဳအေျခအေနဘဲေလ 

ခ်မ္းသာမယ္ဆင္းရဲမယ္ေပ်ာ္ရႊင္မယ္၀မ္းနည္းမယ္ပင္ပန္းမယ္ 

သက္သာမယ္ပညာရွိမယ္ ပညာနိမ့္မယ္စသျဖင့္

ေရွးဘ၀ကုသိုလ္အရေနထိုင္ျပီးေလာကဓံတရားအရေျပာင္းလဲေနႀကရတာေလ...´´

ကပၸိယ ႀကီးစကားကိုေရွ႕ကလူႀကီးကေခါင္းတျငိမ့္ျငိမ့္ႏွင့္ေထာက္ခံလိုက္သည္။ဆက္ျပီးေတာ့

``အဲ...နိဗၺာန္ဆိုတာကေတာ့ အဲဒါေတြတစ္ခုမွမရွိတဲ႕ေနရာ အဲဒါေတြခ်ဳပ္ျငိမ္းတဲ့ေနရာေပါ့

  အဲဒါကိုတြဲျပီးအသိတရားရေအာင္ ေရးထားတာေနမွာ.

.ျပီးေတာ.....(ေအာက္ ) ကိုတစ္ေႀကာင္းသက္သက္ေရး

ထားတာကေတာ့ 

 ကိုယ့္ထက္နိမ့္က်ေသာ ဆင္းရဲေသာ အသိပညာနဲေသာသူေတြကို  

နိဗၺာန္ ေရာက္ခ်င္သူေတြက  

မဖိရဘူး မႏွိပ္ကြပ္ရဘူးအျမတ္မထုတ္ရဘူးလို႕  

ဆိုထားတယ္ထင္တာဘဲကြာ....

ဘ၀ဆိုတာက သံသရာထဲမွာ ဒီရထားႀကီးသြားသလိုသြားေနတာေလ

တက္သူတက္ ဆင္းသူဆင္းနဲ႕ဒီေပၚမွာ

ခဏေလး ဆံုႀက၇တာေလ.......အျမင္တူတာလည္းရွိမယ္မတူတာလည္းရွိမယ္

ေပါင္းလို႕ရတာလည္းရွိမယ္မရတာလည္းရွိမယ္ ဒါေပမဲ့ခဏေလးပါ

သူလည္းဆင္းရတဲ့ဘူတာေရာက္ရင္ဆင္းသြားမွာဘဲ ေနာက္တက္

လာမည့္သူနဲ႕ေကာင္းရင္ေပါင္းမေကာင္းရင္မေပါင္းနဲ႕ေပါ့ 

ကိုယ္လည္းကိုယ့္ဘူတာက်ရင္ဆင္းသြားမွာဘဲေလ....

.ေနာ္..ဟုတ္တယ္မဟုတ္လားအကိုႀကီး..´´

`` ဟုတ္ပါတယ္ေကာေမာင္ရာက်ဳပ္လည္း ေရွ႕ဘူတာမွာဆင္းရမွာ ေမာ္လျမိဳင္ကလာတာေလ ´´

အဲဒီအခိုက္မွာဘဲရထားက ဘူတာတစ္ခုထဲ၀င္လာပါတယ္ ဆင္းမည္.ခရီးသည္ေတြလည္းလွဳပ္လွဳပ္

ရြရြနဲ႕ ကိုယ့္ပစၥည္းထုပ္မ်ားကိုယ္စု ေနပါေတာ့တယ္။ေရွ႕ကအဖိုးၾကီးက ရုတ္တစ္ရက္...

``ကပၸိယ ႀကီးက ေတာ္ေတာ္ေလးသဒၵါ ေႀကခဲ့ပံုရတယ္ ေျပာတာ ဆိုတာပညာပါတယ္ တပည့္ေလး

ကိုလည္းေလာကဓါတ္ တရားေတြသြန္သင္ျပသေပးနိဳင္ပါေပတယ္..အားလံုးေတာ္ပါတယ္

ဒါေပမဲ့ ကပၸိယ ႀကီး မွားတာတစ္ခုဘဲရွိတယ္ ဗ် ..အဲဒီအေပၚကအထုတ္က က်ဳပ္အထုပ္ဗ် ´´

ေျပာေျပာဆိုဆို ထိုလူႀကီးကအေပၚမွအထုပ္ကိုလွမ္းယူခ်လိုက္ရင္း

`` က်ဳပ္ေရးထားတာကေတာ့ ကပၸိယ ႀကီးေျပာသလိုမဟုတ္ဘူးဗ် ဒီမွာႀကည့္ ´´

ဆိုျပီး ခ်ည္ထားေသာလံုခ်ည္ကိုေျဖလိုက္ရာ............

ဘ၀င္း(က်ိဳက္ထို)

နိဗၺာန္ကုန္ဆိုင္တန္း

ေအာက္မွာ မခ်ထားရ

မဖိရ ကြဲတတ္သည္။

လို႕ေတြ႕လိုက္ရပါေတာ့သည္။

``က်ဳပ္နံမည္က ဘ၀င္းပါ နိဗၺာန္ကုန္ေတြေရာင္းပါတယ္ ဘုရားပံုေတာ္ေတြမို႕ ေအာက္ မခ်ရလို႕

ေရးတာပါ မွန္ေဘာင္ေတြ မို႕လည္းမဖိရကြဲတတ္သည္လို႕ေရးထားတာပါ ျဖစ္တတ္ပါတယ္ေလ ေနာ

လူဆိုတာ ေရွ႕က ကိုယ္လုပ္သမွ်ေျပာခဲ့သမွ် မွန္ခဲ့ေလေတာ့ေနာက္ကိုလည္း

အျမဲ မွန္ေနမယ္..ထင္  တတ္ႀကတာေလ...

အင္း လူဆိုတာအမွားလုပ္တတ္တဲ့ သတၱ၀ါ.ပါ  

ကဲ..ဆင္းျပီဗ်ိဳ႕ ´´

ထိုလူႀကီးက အထုပ္ကိုလြယ္ျပီးသူ႕သမီးေလးအားလက္ဆြဲျပီး တြဲေပါက္၀သို႕သြားေနသည္ကိုလိုက္

ႀကည့္ရင္း ကပၸိယႀကီးဆီမွ စကားတစ္ခြန္းကိုက်ေနာ္ႀကားလိုက္ရပါေတာ့သည္။

`` အင္း...ၿပံဳးျပၿပီး ေခါင္းျငိမ့္ျပေနတိုင္းလည္း ေထာက္ခံေနတာမဟုတ္ပါလား ´´


(လိုေသာဆု ႏွင့္ ျပည့္၀ႀကပါေစ...)

တတိုင္းေမႊး။ ။

ကိုယ္တိုင္စိတ္ကူးခံစားပါသည္။