အမွားႏြံ

              

 သူမ၏အသားရည္သည္ ျဖဴ၀င္းသန္႕စင္လွေပသည္။

ျဖဴေသာအသားေပၚတြင္မ်က္လံုး  မ်က္ဆံႏွင့္မ်က္ခံုးတို႕မွာထင္ေပၚလြန္းပါသည္။

သြယ္လွ်ေသာႏွာတံေအာက္ကအနီေရာင္သန္းေနသည္.ႏွဳတ္ခမ္းပါးပါးတစ္စံုကိုတင္းတင္းပိပိေစ့

 ထားသည္မွာမိုနာလီဇာကိုအမွတ္ရေစပါသည္။

နက္ေမွာင္ေသာေကသာကိုသပ္ရပ္ရိုးရွင္းစြာထံုးထားျပီးခါးကိုမတ္၍ပဆစ္တုတ္ထိုင္ေနပံုကက်က္

သေရရွိလွပါသည္။ထက္ေအာက္ နီညိဳေရာင္ကို၀တ္ဆင္ထားျပီးလက္ကေတာ့ထိုးပတ္ထားေသာ

တဘက္ႏွင့္လည္ပင္းမွစိတ္ပုတီးေၾကာင့္ သာေယာဂီသူေတာ္စင္တဦးလို႔သတ္မွတ္

လိုက္ရပါေသာ္လည္းအလြန္ေခ်ာေမာလွပသည္႔မိန္းမလွတစ္ဦးပင္။

             “ကၽြန္ေတာ့္နာမည္ လင္းထက္ပါ...ဆရာေတာ္ကညီမဆီလႊတ္ေပးလိုက္တာပါ..ညီမက...

                 ဓါတ္ပံုရိုက္မလို.လား   ”

              “ကၽြန္မ မွာတာက ဂ်ာနယ္ေတြမဂၢဇင္းေတြမွာစာေရးတဲ့သူတစ္ဦး ဦးကိုပါ  ဓါတ္ပံုဆရာကို

              မွာတာမဟုတ္ပါဘူး... အကိုက..”

               “ေအာ္..က်ေနာ္ကဂ်ာနယ္တစ္ခု နဲ႕အင္တာနက္မွာေတာ့စာေလးနည္းနည္းပါးပါးေရးပါတယ္”

              “အင္း ဒါေၾကာင့္    ဆရာေတာ္    လႊတ္ေပးလိုက္တာေနမွာပါ.....ထိုင္ပါအကို....”

               “ကၽြန္ေတာ္က....ခါတိုင္းလိုေယာဂီေတြ  မွတ္တမ္းတင္ဓါတ္ပံုရိုက္မယ္ထင္လို႕ပါ ”

              “မဟုတ္ပါဘူး  ကၽြန္မေတြ႕ခ်င္တာက…ကၽြန္မရဲ႕အေၾကာင္းကို..လူအမ်ားသိေစခ်င္လို႕ပါ  ”

                 “ဟုတ္ကဲ့.ေျပာျပ ၾကည္႔ပါလား    ေရးသင့္တယ္ထင္ရင္လည္းေရးေပးပါ့မယ္ ”

                    “ကၽြန္မရဲ႕အေႀကာင္းကေတာ့       ………………………”

                  

                   ကိုေမာင္ေမာင္ သည္ကိုယ္ပိုင္ကုန္တင္ကားတစ္စီးကိုပိုင္ဆိုင္ထားျပီးျမ၀တီ သို.ေျပး

ဆြဲေနေသာကားပိုင္ရွင္တစ္ဦးျဖစ္သည္။ကားသြားရာသို႕အျမဲလိုက္ပါျပီးအလုပ္ကိုဂရုစိုက္လုပ္လာမွဳ

ေၾကာင့္အခ်ိန္တိိုေလးအတြင္းမွာပင္စီးပြားေရးေခ်ာင္လည္လာသည္။    မေဘဘီအမည္ရွိဘီယာ

ဆိုင္ဖြင့္ထားေသာအမ်ိဳးသမီးႏွင့္အိမ္ေထာင္ က်သည္မွာတစ္ႏွစ္ခြဲခန္႔ပင္ ရွိေသာ္လည္းသားသမီး

မထြန္းကားခဲ့ေပ။မေဘဘီီကသြက္လက္လွပေသာအမ်ိဳးသမီးျဖစ္သည့္အျပင္စီးပြားေရးအကြက္ျမင္

သူတစ္ ဦးျဖစ္ေသာေၾကာင့္အိမ္တြင္ကုန္စံုဆိုင္တစ္ခုဖြင့္ထားေလသည္။

                 ကိုတင္ေမာင္ကားထြက္လွ်င္ေမာင္တင္ေလးေခၚေသာ ယာဥ္ေမာင္းတစ္ဦးႏွင္.တလွည့္

စီေမာင္းျပီး  ေအး၀င္းဆိုေသာကားစပါယ္ရာတစ္ေယာက္သာပါေလသည္။ ေမာင္တင္ေလးသည္

ေယာက္က်ားပီသေသာလူငယ္တစ္ဦးျဖစ္သ လိုကိုေမာင္ေမာင္တို႔လင္မယားအားလည္းရိုေသစြာဆက္

ဆံတတ္သျဖင္. ကိုေမာင္ေမာင္၏လူယံုတစ္ဦးပင္ျဖစ္လာသည္။ေမာင္တင္ေလးတြင္ ေအးငယ္အမည္

ရွိအလြန္လွပေသာခ်စ္သူတစ္ေယာက္ရွိျပီး ခ်စ္သူႏွင့္တင့္တင့္္တယ္တယ္လက္ထပ္ နိဳင္ရန္ေငြေၾကးရ

သေလာက္စုေဆာင္းေနေသာလူငယ္တစ္ဦးျဖစ္ပါသည္။

                 တေန.တြင္ျမ၀တီျမိဳ.တြင္ကုန္ေစာင္.ေနေသာကိုေမာင္ေမာင္ကိုအတူေစာင့္ေနေသာ

အျခားကားပိုင္ရွင္မ်ားကတဖက္ကမ္းမဲေဆာက္ျမိဳ.သို.သြားလည္ရန္ေခၚသျဖင့္ကိုေမာင္ေမာင္မွာ

ပါသြားခဲ့သည္။ယင္းေနာက္ကိုေမာင္ေမာင္မွာမဲေဆာက္ျမိဳ႕ကႏိုက္ကလပ္ေတြရဲ.ေပ်ာ္စရာေကာင္း

ေသာအျပဳစုမ်ားတြင္သာယာေနမိေတာ့သည္။ျမ၀တီသို.ေရာက္သည္ႏွင့္ကုန္ရွာရန္အလုပ္ကိစၥ

 

ၥေတြကိုေမာင္တင္ေလးႏွင့္သာလႊဲထားျပီးတဖက္ကမ္းသို႕သြားေနေလေတာ့သည္။ေနာက္ပိုင္းတြင္

 အလုပ္ကိစၥအေၾကာင္းျပျပီးအိမ္သို႕ပင္ပံုမွန္မျပန္ျဖစ္ေတာ့ ေမာင္တင္ေလးကိုပင္ကားေမာင္း

ေစျပီးျပန္လႊတ္ေလ့ရွိသည္။

                        ကားမွာကုန္ခ်ျပီးညဘက္တြင္ကိုေမာင္ေမာင္အိမ္၌ညသိပ္ရျပီးျပန္တက္ရန္

အတြက္ေမာင္တင္ေလးတို.ႏွစ္ဦးမွျပင္ဆင္မြန္းမံမွဳမ်ားျပန္လုပ္ရေလ့ရွိပါသည္။တစ္ေန႔ေမာင္

တင္ေလးကား၀င္လာရာေနာက္က်၍ကိုေမာင္ေမာင္ဇနီးမေဘဘီမွ ေမာင္တင္ေလးတို႕အားအိမ္၌

ပင္အိပ္ေစသည္။

                     စပါယ္ရာေမာင္ေအး၀င္းမွာအိမ္ႏွင္.နီးသျဖင္.အိမ္ျပန္အိပ္ရာေမာင္တင္ေလးတစ္ဦး

သာအိမ္တြင္အိပ္ျဖစ္သည္။ကိုေမာင္ေမာင္ကေတာ့သင့္ေတာ္သည္မသင့္ေတာ္သည္မေတြးစိတ္

ေပ်ာ္ရာမဲေဆာက္တြင္သာအေနမ်ားျပီးအိမ္သို႔ တခါတရံမွသာျပန္လာျဖစ္သည္။

               ဤသို႔ႏွင့္တစ္ခုေသာညတြင္ဘယ္သူကဘယ္လိုစမိသည္မသိ ေမာင္တင္ေလးႏွင့္မေဘဘီ

တို႔မွားယြင္းမိၾကသည္။ႏွစ္ဦးလံုးပင္အမွားအတြက္ေနာင္တရမိၾကသည္။ထပ္မံမမွားရန္ထိမ္းသိမ္းေနထိုင္

ၾကေသာ္ လည္းေမာင္တင္ေလးမွာမိမိအလုပ္ရွင္   အေပၚႀကီးေလးေသာအျပစ္ကိုက်ဴးလြန္မိေလျခင္း

ဟုေနာင္တရလိပ္ျပာမလံုသျဖင့္  အလုပ္မွထြက္ျပီးအျခားကားတြင္ယာဥ္ေနာက္လိုက္သြားျပန္လုပ္ေန

ေတာ့သည္။

                        ကိုေမာင္ေမာင္ေနာက္ ထပ္ေခၚထားေသာယာဥ္ေမာင္းမွာရိုးသားမွဳမရွိေသာေၾကာင့္

ရသင့္သေလာက္မရ၍စီးပြားတေျဖးေျဖးက်လာေလသည္။တစ္ရက္တြင္ေတာ့ကိုေမာင္ေမာင္တုိ႕၏

ကားကိုလမ္းတြင္တာ၀န္ရွိသူမ်ားကစစ္ေဆးရာဥပေဒႏွင္.မလြတ္ကင္းေသာကုန္မ်ားဖမ္းမိသျဖင့္

ကားပါသိမ္းဆည္းျခင္းခံရေလသည္။  ကိုေမာင္ေမာင္လည္း၀င္ေငြမရွိ၍အိမ္တြင္ျပန္နားေနရေလျပီ။

                                ေမာင္တင္ေလးမွာမၾကာမီသူ၏ခ်စ္သူေအးငယ္ႏွင့္လက္ထပ္လိုက္ေလသည္။

ေအးငယ္မွာလွပျပီးလိမ္မာေသာဘြဲ႕ရပ ညာတတ္တစ္ေယာက္ပင္ျဖစ္ျပီးဘဏ္တခုတြင္စာရင္းကိုင္လုပ္

ေနသူတစ္ေယာက္ျဖစ္ပါသည္။အိမ္ေထာင္သက္ေျခာက္လခန္.အထိေပ်ာ္ရႊင္ေသာခ်စ္အိပ္မက္ေလး

မ်ားမက္ေနခ်ိန္။တမနက္မွာေတာ.ယခင္အံုနာေဟာင္းကိုေမာင္ေမာင္တစ္ေယာက္ဆံုးသြားေၾကာင္း

သတင္းၾကား၍ကိုေမာင္ေမာင္အိမ္သို႔လာခဲ့ရာ အသုဘအိမ္တြင္လူမရွိသေလာက္ဧည့္သည္တစ္ေယာက္

စႏွစ္ေယာက္စသာေတြ႕ရွိရေလသည္။အသုဘကေတာ့ေဆးရံုမွပင္ခ်ျပီးေၾကာင္းသိရသည္။

                    “ဘာေရာဂါနဲ.ဆံုးတာလည္းအမ...က်ေနာ္ထြက္သြားတုန္းကက်န္းက်န္းမာမာၾကီး”

                  “ဘာေရာဂါရမွာလည္း..ေမာင္တင္ေလး   ေလးလံုးနဲ.ေလ H.I.V ေပါ့ သူၾကီးဘဲသြားရမွာ

                   မဟုတ္ပါဘူး  မမလည္းသူ႕ေနာက္လိုက္ရမွာေလ...မမမွာလည္းခုေရာဂါရေနျပီ...”

                  “ဟုတ္ရဲ႕လားမမ ရယ္  ဘယ္သူေျပာတာလည္း”

                 “သူ႕မွာေရာဂါေတြ႕လို႕မမ ကိုပါစစ္ၾကည့္တာေလ....ေရာဂါရွိေနျပီတဲ့ ”

                   ေမာင္တင္ေလးသည္စိတ္ေျခာက္ျခားစြာနဲ႔ျပန္ ခဲ့ေပမယ့္ျပန္ခါနီးတြင္မေဘဘီေျပာ

               လိုက္ေသာ “မင္းလည္းေသြးေလးဘာေလးစစ္ၾကည့္ရင္ေကာင္းမယ္ထင္တယ္ ”

               ဒီအသံကသူ႕နားတြင္မိုးႀကိဳးသံလိုဆူညံေနသည္။

                                      ေနာက္ရက္မ်ားတြင္ေမာင္တင္ေလးတစ္ေယာက္တမွိဳင္မွ္ဳင္ျဖစ္ေနျပီး

 ဗိုက္ေအာင့္ေနသည္ဆိုကာကားေမာင္းလည္းမထြက္၊တစ္ေန႔ေအးငယ္အလုပ္မွျပန္လာေတာ့့

ေမာင္တင္ေလးကိုသတင္းတစ္ခုေျပာသည္။သူမမွာကိုယ္၀န္ရွိေနသည္တဲ့ေမာင္တင္ေလးမွေအး

ငယ္၏မ်က္ႏွာကိုစူးစူး၀ါး၀ါးၾကည့္ပီးအျပင္သို႕ထြက္သြားေလသည္။ေအးငယ္တစ္ေယာက္နားမ

လည္နိဳင္ဘဲေရာင္ခ်ာခ်ာႏွင့္က်န္ရစ္ခဲ့ေလသည္။

              ညဘက္မွေမာင္တင္ေလးျပန္ေရာက္လာသည္။လက္ထဲမွာပုလင္းေလးတစ္လံုးပါလာသည္။

            ညီမကိုယ္၀န္ရွိတယ္ဆိုလို႕ရြာကအေဒၚ ဆီမွာရိုးရာကိုယ္၀န္ေဆာင္အားေဆးသြားေတာင္းလာတာ

             အ၀င္ေတာ့နဲနဲဆိုးတယ္....မနက္တစ္ခြက္ညတစ္ခြက္ဘဲေသာက္ရတယ္...သံုးရက္ဘဲေသာက္တဲ့ ”

          ဒီလိုဆိုေတာ့လည္းမိမိ   အထင္လြဲမိသည္ကို ေအးငယ္စိတ္မေကာင္း။ေဆးကေတာ္ေတာ္ အ၀င္

            ဆိုးသည္ ေသာက္လိုက္လွ်င္လည္ေခ်ာင္း တစ္ခုလံုးမီးစႏွင့္ထိုးလိုက္သလိုပူဆင္းသြားသည္။

                        သို႕ေသာ္အနားတြင္ေဆးကိုကိုယ္တိုင္ တိုက္ေနေသာခင္ပြန္းသည္ မ်က္ႏွာႏွင့္မျမင္

          ရေသးေသာရင္ေသြးေလးအတြက္ဆိုေသာအသိေၾကာင့္ႀကိတ္မွိတ္ေသာက္ျဖစ္သြားသည္။ေဆးႏွစ္

         ရက္ေသာက္အျပီးေနာက္တစ္ေန.မွာေအးငယ္ေသြးေတြအရမ္းဆင္းလာသည္။နားလည္သူမ်ားကို

           ေမးၾကည့္မွကိုယ္၀န္ပ်က္က်မွန္းသိ၍ေဆးခန္းသြားျပရသည္။ျပန္လာေတာ့အိပ္ခန္းအတြင္း

           မွာထိုင္ငိုေနေသာခင္ပြန္းသည္ကိုေတြ႕ရ၍ေတာ္ေတာ္ေလးအံ့ၾသသြားမိသည္။

          “အကိုဘာလို႕ငိုေနတာလည္း..ညီမရင္ေတြတုန္လိုက္တာ...”

          “ညီမ ကိုယ္၀န္ပ်က္က်သြားျပီမဟုတ္လား....အဲဒါဘာေၾကာင့္လဲသိလား...”

         “အကိုသိေနတယ္....ဟုတ္လား..ညီမဘာမွားသြားလို႕လဲအကို..”

          “ညီမဘာမွမမွားပါဘူး...အကိုမွားတာပါ....ညီမကိုယ္၀န္ပ်က္က်တာအကို.ေၾကာင့္ပါ....အကို

           တိုက္တဲ.ေဆးေတြေသာက္လို.ညီမကိုယ္၀န္ပ်က္က်တာပါ......အကို႕ကိုခြင္.မလြတ္ပါနဲ႔

            အကိုတို.ရဲ.ရင္ေသြးေလးကို...အကိုကိုယ္တိုင္ဘဲသတ္လိုက္တာပါကြာ..ညီမကိုလည္း

           အကိုဘဲသတ္မွာပါ...အကို.ကိုခြင္.မလႊတ္ပါနဲ႔...အကို႕ကိုႀကိဳက္သလိုအျပစ္ေပးပါ..”

           ေမာင္တင္ေလးသည္ေျပာေျပာဆိုဆိုေအးငယ္၏ေျခသလံုးကိုဖက္၍ငိုပါေတာ.သည္း။

             “ဟာ...အကိုကလည္းညီမကိုငရဲေပးေနျပန္ျပီ..ညီမကိုယ္ကလည္းမသန္႕ဘူးအကို”

            “အကိုကပိုလို.ေတာင္မသန္.ပါဘူး..အခုအကို႔မွာ...A.I.D.S.ေရာဂါရေနျပီညီမရဲ.  

             အကိုထင္တယ္  ညီမမွာလည္းဒီH.I.V .ေရာဂါပိုးေတြရွိေနေလာက္ျပီ..ညီမရဲ.

             အကိုတို႕ေသႀကရေတာ့မယ္...ညီမရဲ႕  အကို႕ေၾကာင့္ပါ..ညီမရယ္”

               

           ေမာင္တင္ေလး၏စကားမ်ားေၾကာင့္ ေအးငယ္တစ္ေယာက္ၾကက္ေသေသျပီး

          ရင္ဘတ္ထဲမွာစူးနင့္ေအာက္တက္လာခါသတိေမ့သြားပါေတာ့သည္။

 

         

 “ကၽြန္မသတိရလာေတာ့ ကၽြန္မမိဘေတြကိုမ်က္ရည္လည္ရြဲနဲ.ေတြ.လိုက္ရပါတယ္....

             

အကို႔ကိုေတာ့ လံုး၀မေတြ႕ရေတာ့ပါဘူး သူ႕အမွားေတြအတြက္ေတာင္းပန္ထားတဲ့

            

  စာတစ္ေစာင္ကိုဘဲေတြ႕ရပါတယ္၊  အဲဒီစာမွာသူဘယ္လိုေၾကာင့္ ေရာဂါရခဲ့လည္းဆို

           

  တာသိရလို႕အခုလိုျပန္ေျပာျပနိဳင္တာပါ....ရွင္ ”

             

 “ ဒါဆိုညီမက....မေအးငယ္ေပါ့   ေနာ္ ”

            

 “ ဟုတ္ပါ တယ္ရွင္.....က်မေသြးစစ္ၾကည္႕ေတာ့လည္း H.I.V ေရာဂါပိုးေတြ႕တယ္ေလ

            

  အစထဲကလည္းေမွ်ာ္လင့္ျပီးသားမို႔ သိပ္ေတာ့မတုန္လွဳပ္ေတာ့ပါဘူး....

ဒါေပမဲ့ကၽြန္မေလ.. ဘာအျပစ္ေတြလုပ္ခဲ့မိလို႔  ဒီလိုအျဖစ္ဆိုးနဲ႔ ေတြ႕ႀကံဳရတာလည္းဆိုတာ 

ဘယ္လိုမွ ေတြးလို႔  မရခဲ့ဘူး....

.ကၽြန္မေလ...ဟိုးငယ္ငယ္ေလးထဲကေမွ်ာ္လင္.ခ်က္ေတြအမ်ားႀကီးထားခဲ့တာ

            

 မိဘေတြရဲ႕သြန္သင္မႈေအာက္မွာ လိမ္လိမ္မာမာေနခဲ့တာ...

ကၽြန္မကပညာတတ္တစ္ေယာက္  ျဖစ္ေအာင္  အျမဲႀကိဳးစားခဲ့တာ

ကၽြန္မဆယ္တန္းေျဖတုန္းကဆို  ေဆးသြင္းရတဲ့အထိစာေတြက်က္ခဲ့ရတာေတြ 

ဘြဲ႕ရေအာင္ကၽြန္မႀကိဳးစားခဲ့ရတာေတြ ႏွေမ်ာလိုက္တာရွင္....”

               

မေအးငယ္မွာေျပာေနရင္း အသံမွာ ဆို႔နင့္သြားပါသည္။ကၽြန္ေတာ္လည္းဘယ္လိုအားေပးစကား

           

 ေျပာရမည္မေတြးတတ္၍တိတ္တိတ္ပင္ေနေနလိုက္မိသည္။

 ေနာက္ေတာ့မွ မေအးငယ္က.......

          

 “ကၽြန္မ..အကိုနဲ႔ ခ်စ္သူျဖစ္ၾကတုန္းကလည္း  မိဘေတြကိုတိုင္ပင္အသိေပးခဲ့တာပါ..အကိုက

        

  ရိုးသားတယ္  ႀကိဳးစားတယ္ အေသာက္အစားလည္းကင္းတယ္ ေဆးလိပ္ေတာင္မေသာက္

       

  တတ္လို႔မိဘေတြကလည္းသေဘာ တူလက္ခံေက်နပ္ခဲ့တာပါ.........

သာယာတဲ့အိမ္ေထာင္တစ္ခုကို  တည္ေဆာက္ျပီး ပညာတတ္သားသမီးေတြေမြးဖြားေျမေတာင္

ေျမွာက္ေပးဖို႕ အိပ္မက္ေတြမက္ ျပီးႀကိဳးစားစုေဆာင္းခဲ့တာပါ....

အဲ့ဒါေတြအခုေတာ့ကၽြန္မနဲ႔အတူ ေျမႀကီးထဲယူသြားရေတာ့မယ္”

       

  မေအးငယ္ကမ်က္၀န္းမွာခိုတြဲလာေသာမ်က္၇ည္မ်ားကိုမက်လာေအာင္  မ်က္ႏွာကိုေမာ့ျပီး

        

  မ်က္ေတာင္ခပ္ေနလိုက္တယ္။

          

   “ကၽြန္မဒါေတြျပန္စဥ္းစားမိရင္ ၀မ္းနည္းျပီး ငိုခ်င္လာတယ္

  ဒါေပမဲ့ ကၽြန္မ မငိုဘူး ကၽြန္မငိုေနရင္ ေသလမ္းကိုသြားေနတဲ့ ကၽြန္မ ကိုၾကည့္ျပီး    ကၽြန္မမိဘနဲ႔

 မိတ္ေဆြသူငယ္ ခ်င္းေတြပိုျပီး ခံစားေန ရမွာကၽြန္မ လံုး၀မလိုလားဘူး 

ကၽြန္မရဲ႕ေနာက္ဆံုးအခ်ိန္ေတြကို တရားေတာ္နဲ႕ကုန္လြန္ေစဖို႔     ကၽြန္မဆံုးျဖတ္ထားတယ္...

အဲဒီမွာက်မ အသိတစ္ခုရလိုက္တယ္   ျပီးခဲ့တဲ့အပါတ္က မေဘဘီဆံုးသြားတယ္ 

 ျပီးရင္ ကၽြန္မ နဲ႕ကိုတင္ေလးေသၾက ဦးမွာ  ေနာက္ေတာ.လူေတြ အမ်ားႀကီး

            

  ေရာဂါအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေသၾကဦး မွာတခ်ိဳ.ေသရမွာ..........

ကိုေမ့ေနၾကတယ္  တခ်ိဳ.ကေတာ့မမေမ့ဘူး.......

              

  ဘယ္လို ဘယ္ေနရာမွာေသရမယ္ ဆိုတာကိုမသိဘူး .......

 ကၽြန္မကေတာ့ဘယ္ေနရာမွာဘယ္   လိုေ၀ဒနာနဲ.ေသရမယ္ဆိုတာေသေသခ်ာခ်ာသိေနတယ္ 

 ေန.တိုင္း လူေတြက အ ကုသိုလ္ကိစၥေတြကို  ကံသံုးပါးနဲ႔ ျပဳမိေနၾကတယ္ 

 ေနတဲ.အခ်ိန္မ်ားေလေလ   အ ကုသို္လ္လုပ္မိတာ ေတြမ်ားေလေလမို႕

 က်မ ေစာေစာေသရမွာေတာ့. ၀မ္းမနည္းေတာ့ပါဘူး..ဒါေပမဲ.ရွင္”

                     

        မေအးငယ္ကတစံုတခုကိုေလးေလးနက္နက္စဥ္းစားထားမိဟန္ရွိသည္။ျပီးမွ....

             

  “ ကိုတင္ေလးက သူ႔အမ်ိဳးေတြနဲ.ေနေနတယ္...က်မကိုေန.တိုင္းဘုရားပန္းေတြလာလာပို႕တယ္

             

  ေဟာဟိုအ၀ကတိုင္ေလးမွာတင္တင္သြားတာက်မတစ္ခါမွသူေပးတဲ.ပန္းနဲ.ဘုရားမတင္ဘူး

             

 ဆရာေလးေတြသာ ဟိုးကေစတီေလးမွာသြားကပ္ေပးႀကတာ  က်မသူေပးတဲ.ပန္းကို

             

  ကပ္မိရင္ ေနာင္သံသရာမွာျပန္ဆံုရမွာကိုမလိုလားေတာ.ဘူး

 ဒါသူ.ကိုက်မေပး   လိုက္တဲ့ျပစ္ဒါဏ္ဘဲေလ  ”

            

  “  ကိုေမာင္ေမာင္က  တဏွာရမက္ ႀကီးမားလို႔ေရာဂါ ရတာ စီးပြားပ်က္ျပီးေသရတာ

           

 မေဘဘီက အိမ္ေထာင္ေရးေဖါက္ျပန္လို႔ ေသရတာ

 ကိုတင္ေလးကလင္ရွိမယားကိုေဖါက္ျပန္ လို႔ ဒုသနေသာ ဆိုတဲ့ကံႀကီးထိုက္လို.ေသရမွာ

  သူတို.မွာအမွားကိုယ္စီနဲ႕ ေသၾကတာ။

         

   က်မ နဲ႕က်မရင္ေသြးေလးက ဘယ္လိုအမွားလုပ္မိလို႔ေသရတာလည္း

 က်မေတာ္ေတာ္  ေလးစဥ္းစားခဲ.တာ ေရွးဘ၀က ကံေၾကာင့္လို႔ေတာ့ေတြးမိပါရဲ့  

ဒါေပမဲ့က်မရဲ႕   အမွားတစ္ခုကိုလည္းသြားေတြ.တယ္ 

 ေနာက္လူေတြ အဲဒီလိုအမွားကို မမွားေစခ်င္လို႔  ကၽြန္မ အကိုတို႔လိုစာေရးတတ္တဲ့သူေတြက တဆင့္

ကၽြန္မ မေသခင္အခ်ိန္ေလးမွာေျပာသြား   ခ်င္လို႔  ဆရာေတာ္ကတဆင့္ မွာလိုက္တာပါ”

              

 “ဟုတ္ကဲ.ေျပာပါ မေအးငယ္က်ေနာ္ေသခ်ာေရးေပးပါ့မယ္ ”

               

 “ကၽြန္မေလ....အမွားတစ္ခုဘဲ...မွားခဲ.တယ္ျပင္မရတဲ့ တစ္ခုတည္းေသာအမွား 

 အဲဒါကေတာ့........

                  

ကၽြန္မ...ကၽြန္မ. ..မဂၤလာမေဆာင္မွီ ေသြးစစ္ဖို႕  ရွက္ခဲ့တယ္..  

သူငယ္ခ်င္းေတြေျပာတာ ၾကား    ဖူးခဲ့ေပမဲ့မလိုအပ္ဖူးထင္မိခဲ့ပါတယ္....

ဒါဟာကၽြန္မရဲ.တစ္ခုတည္းေသာအမွားပါ.....

           

  .ေနာက္လူေတြ   ကၽြန္မလိုမမွားေအာင္သတိေပးၾကပါ  သိျပီးတဲ့သူေတြလည္းလက္ဆင့္ကမ္း

           

  ေပးႀကပါ လို႔မွာခ်င္ပါတယ္  ကၽြန္မေျပာခ်င္တာက ဒါပါဘဲ လိုအပ္ရင္ကၽြန္မဓါတ္ပံုပါတင္ေပး

           

  လိုက္ပါ ကၽြန္မခြင့္ျပဳပါတယ္ ”

              

   ကၽြန္ေတာ္ ကင္မရာကိုယူျပီး မေအးငယ္မ်က္ႏွာကိုခ်ိန္လိုက္တယ္  မေအးငယ္ကမ်က္ႏွာကို

          

 ေမာ့ျပီးကင္မရာကိုေစ့ေစ့ႀကည္႕ေန လိုက္တယ္သူ႔မ်က္ႏွာကေက်နပ္တဲ့ပံုကိုကၽြန္ေတာ့္ကင္မရာ

       

   ထဲမွာျမင္ေနရေပမယ့္ခလဳတ္ကိုမႏွိပ္ျဖစ္  က်ေနာ္ကင္မရာကိုျပန္ခ်လိုက္တယ္။

              

  “ ရပါတယ္ဗ်ာ   ဓါတ္ပံုမလိုေတာ့ပါဘူး  ကၽြန္ေတာ္ႀကိဳးစားေရးေပးပါ့မယ္ ”

                          

  “ေက်းဇူးတင္ေနပါ့မယ္ရွင္   တကယ္ပါ”

                 

                ကၽြန္ေတာ္ မေအးငယ္ကိုႏွဳတ္ဆက္ျပီးေလးလံေသာေျခလွမ္းမ်ားႏွင့္ရိပ္သာေလးထဲမွျပန္

လာခဲ့သည္။ကၽြန္ေတာ္သူေျပာသလိုေရးဖို႔လည္းဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။

                လမ္းမွာ ပိန္လွီေနေသာလူတစ္ေယာက္ပန္းစည္းကေလးကိုကိုင္လို႕ ဒယိမ္းဒယိုင္ နဲ႕

.ရိပ္သာဘက္ေျဖးေျဖးေလးတက္သြားတာ ေတြ.ရသည္။ေမာင္တင္ေလးျဖစ္မယ္ထင္သည္။

သူကိုင္သြားေသာ ပန္းကေလးမ်ားကိုႀကည့္ရင္း

 မေအးငယ္၏စကားသံမ်ားၾကားေရာင္ရင္းစိတ္မေကာင္းျဖစ္မိသည္။

                   “ကၽြန္မတစ္ခါမွသူေပးတဲ့ပန္းနဲ႕ဘုရားမတင္ဘူးဆရာေလးေတြသာဟိုးကေစတီ

              

                    ေလးမွာသြားကပ္ေပးႀကတာ  ကၽြန္မသူေပးတဲ့ပန္းကို ကပ္မိရင္ ေနာင္သံသရာ

               

                      မွာျပန္ဆံုရမွာကိုမလိုလားေတာ့ဘူး ဒါသူ႕ကိုကၽြန္မေပးလိုက္တဲ့ျပစ္ဒါဏ္ဘဲေလ  ”

                                           

                         ဆက္လက္ႀကိဳးစားေရးသားပါ့မည္။

                                                                                             

                                                                                          တတိုင္းေမႊး။ ။

   

  (ဤ ဘေလာ့ တြင္ပါ၀င္ေသာအမည္မ်ားမွာအမွန္မ်ားမဟုတ္ၾကပါ။မေအးငယ္၏အမွား

     

  မ်ိဳးမမွားၾကပါရန္ လက္ဆင့္ကမ္းမွ်ေ၀ေပးဖို႔ေတာင္းဆိုလိုက္ပါရေစေနာ္..)

    

   မေပါင္းသင္းခင္  ေသြးစစ္လွ်င္  ႀကည္လင္ေအးျမ   အိမ္ေထာင္သည္ ဘ၀။